Onzekerheid over grote doos is niet nodig

Soms krijgen klanten een pakketje thuisgestuurd waarbij de doos vele malen groter is dan de inhoud van de bestelling. Dat kan handig zijn, in het geval van iets breekbaars bijvoorbeeld. Maar waarom wordt één SD-kaartje soms in een doos van 30x30x30cm verzonden? Wij verzamelden enkele verpakkingsfails én geven je de reden waarom dit gebeurt.

Twee jaar terug hadden we al een artikel geschreven over hoe pakketjes níét bezorgd diende te worden. Maar het is heus niet alleen in de bezorging waarin het soms gigantisch fout gaat. Ook wat de verpakking zelf betreft fronsen wij zo nu en dan onze wenkbrauwen. Zo werd op ons kantoor laatst een tekentablet (je weet wel, zo’n ultradun ding met een pennetje) verzonden in een doos waar de gemiddelde zwerver die op zoek is naar woonruimte z’n hand niet voor zou omdraaien.

En het lijkt eigenlijk vooral mis te gaan bij de grote online spelers. Die weten het voor elkaar te krijgen om de meest minuscule artikelen uit hun assortiment te verschepen via de grootst denkbare verpakkingsmaterialen die er zijn. Zo kwamen we op Reddit een foto tegen van iemand die vier inktcartridges had besteld bij Amazon en die zijn bestelling zó binnenkreeg:

Nu snappen we best dat je zoiets als een cartridge enigszins veilig wilt verzenden en dat je wilt voorkomen dat het door heen en weer schudden of botsen kapot gaat. En dus stop je het in een wat groter doosje, wat je vervolgens opvult met bruin papier dat dienst doet als stootkussen. Maar hadden de doosjes nou echt los van elkaar verpakt moeten worden?

Dan dit potje nagellak. We snappen dat het van glas is en dat het dus in principe breekbaar is, maar wij weten ook dat het glas van zo’n potje echt wel tegen een klein stootje kan. Moet het dan echt in zo’n relatief grote doos verzonden worden? Of was een bubbeltjesenvelop voldoende?

Deze is zelfs zó mooi dat we haast beginnen te twijfelen aan de echtheid ervan. Want welke webwinkel verstuurt nou één micro-SD-kaart in een gigantische doos gevuld met bruin papier? Had het niet volstaan om de SD-kaart mee te sturen in de plastic verpakking waar het normaal in zit als je het zou kopen in een winkel? Of had het kaartje gewoon in een klein doosje gestopt dat gevuld is met ‘foam peanuts’.

Grote doos heeft zo z’n voordelen
Het lijkt allemaal zo raar en onnodig. Om nog maar te zwijgen over de inefficiëntie en de beperkte milieuvriendelijkheid van deze verpakkingsbeslissingen. Maar het lijkt niet helemaal willekeurig te zijn. Want een envelop is dan misschien kleiner, als je deze ook via pakketpost laat bezorgen (omdat de bestelling bijvoorbeeld ’s avonds is gedaan en niet meer met brievenbuspost meekan), dan is een doosje soms echt goedkoper dan bubbeltjes-envelop.

En zo zijn er meer redenen om met een doosje te werken. Zo vertelt iemand die jarenlang in de logistiek werkte op Reddit het volgende: “In het geval van Amazon, hun inpakmethode is geautomatiseerd en daar komt weinig menselijke input bij kijken. Dus alle kleine artikelen, zoals printer-inkt, kabel, cd’s en USB-sticks, worden in een doos van die grootte gegooid. Ja, dat kun je verspilling van verpakkingsmateriaal noemen, maar het boeit hen niet zoveel, zo lang ze de bestelling maar zo snel mogelijk en zo goedkoop mogelijk naar de klant kunnen verzenden.”

“Amazon heeft al lang besloten dat het gebruiken van bijvoorbeeld bubbeltjes-enveloppen te veel gedoe is en dat ze uiteindelijk meer kosten dan dozen. En het is niet alleen dat. Hoe groter de doos, hoe makkelijker het is om ‘m te zien, te pakken, te taggen en op de pallets of in de vrachtwagens te plaatsen. En hoe groter de verpakking, hoe minder kans het heeft om vernield te worden. Plus, hoe kleiner de verpakking, hoe meer kans het heeft om gestolen te worden. Het is lastiger om een doos van 30x30x30 in je broekzak te steken.”

Grote doos flink opvullen
Een aantal mensen met een verleden in magazijnen en distributiecentra gaf ook aan dat er soms voor grote dozen wordt gekozen omdat dat nou eenmaal de enige formaten zijn die ze op dat moment nog op voorraad hebben. Andere webwinkels, en dat zijn vaak de wat grotere, hebben expres een beperkt aantal formaten in huis en als er dan toevallig een keer een heel klein artikel verstuurd moet worden, dan pakken ze gewoon zo’n grote doos en vullen ze die helemaal op. Komt op de klant wellicht raar over, maar het voorkomt wel dat ze een extra formaat kleine dozen hadden moeten inkopen die ze voor de rest nauwelijks gebruiken (en hen dus onnodig geld kost) en zorgt er ook weer voor dat ze de iets grotere doosjes met flinke volumekorting kunnen inkopen.